Rozdział 1

"Wczoraj do Ciebie nie należy.

Jutro jest niepewne.

Tylko dziś jest Twoje."

Gdy rano otworzyłam oczy i spojrzałam na zegarek była 09:17. W wakacje zazwyczaj budziłam się około tej godziny. W domu normalna cisza, lubiłam być sama w domu, mogłam wtedy robić co chciałam. Ojczym wracał zwykle po czternastej a mama około piętnastej. Wstałam i odsłoniłam rolety, słońce momentalnie przyświeciło mi w oczy. Skrzywiłam się… lubiłam lato ale nie nadmiar słońca, zdecydowanie wolałam temperaturę ok. 24 stopni i trochę chmurek na niebie.
Dzisiaj wieczorem miałam się spotkać z przyjaciółkami – Madzią i Ingą, pooglądać jakieś łzawe komedie romantyczne i poplotkować. 
Cały dzień minął mi raczej zwyczajnie, nie wydarzyło się nic niezwykłego. Przed siedemnastą powiedziałam mamie, że wychodzę do Madzi i wrócę około dwudziestej drugiej. Na tą godzinę moja mama zgodziła się bez problemu ale raczej nie mogłam wracać później, pamiętna była impreza osiemnastkowa Madzi kiedy mogłam wrócić do domu po północy, sama byłam w szoku że mi pozwoliła. Wyszłam na ulicę, było ciepło ale nie za ciepło i ku mojej radości wiał lekki wiaterek. Najpierw skierowałam się na przystanek tramwajowy, Inga jako że była z innego miasta zawsze miała problem żeby trafić z przystanku do którejś z nas. Nie musiałam czekać zbyt długo gdy zobaczyłam nadjeżdżający tramwaj. Drzwi się otworzyła i z wagonu wyskoczyła uradowana dziewczyna, dość wysoka, ładna blondynka. Szybko pocałowałyśmy się w policzek na przywitanie i zaczęłyśmy rozmawiać. Tej dziewczynie nigdy buzia się nie zamykała! I za to ją kochałam, mogła mówić cały czas. Opowiedziała mi ze szczegółami jak minęły jej ostatnie dni i spotkanie z narzeczonym (sama byłam w szoku jak dużo dziewczyn w moim wieku już miało zamiar wychodzić za mąż). Tymczasem byłyśmy już w parku niedaleko domu Magdy, musiałyśmy jeszcze minąć boisko i korty tenisowe aby znaleźć się przed jej blokiem. Zadzwoniłyśmy na domofon, nie minęły trzy sygnały a Madzia otworzyła nam drzwi. Teraz czekało nas coś czego bardzo nie lubiłyśmy. Wejść po schodach na piąte piętro… trochę się już przyzwyczaiłyśmy ale nadal było to męczące, nie rozumiem czemu nie było tam windy. Gdy zdyszane weszłyśmy na ostatnie piętro w drzwiach ujrzałyśmy roześmianą od ucha do ucha, średniego wzrostu brunetkę. Szybko się przywitałyśmy i weszłyśmy do jej pokoju. 
Jak zwykle nie było nikogo chociaż jej mama wkrótce miała wrócić z pracy. Na stoliku były już przygotowane napoje i przekąski. W tej sprawie zawsze można było na nią liczyć, uwielbiała pichcić. Padło na film pod tytułem „Ostatnia piosenka”, choć wszystkie widziałyśmy już ten film wiele razy, jeśli chciałyśmy popłakać to nadawał się do tego idealnie. Mówiąc szczerze był to jedyny film, w którym lubiłam Miley, jakoś nie pałałam do niej sympatią, co innego dziewczyny, które ją uwielbiały. Gdy film się skończył wszystkie byłyśmy zalane łzami i rozmazane tuszem do rzęs. Pierwsza odezwała się Magda: 

-Oglądamy następny czy zaczynamy „Hot plotę”? – nasze spotkania tak właśnie nazywałyśmy „Hot ploteczka time”.

- W sumie to możemy teraz poplotkować. – powiedziałam. Poprawiłyśmy na szybko makijaż i wróciłyśmy do rozmowy. Obie były teraz w zaawansowanych związkach i zaczęły opowiadać co u nich słychać. Opowieści Ingi wysłuchałam drugi raz ponieważ część zdążyła mi opowiedzieć po drodze.

- A co tam u ciebie Aga? No pochwal się, masz kogoś na oku? – spytała Inga.

- Daj spokój, przecież wiesz że nie.

- Przecież Agata wyjeżdża po jutrze na wczasy w góry! Tam na pewno czeka na nią jakaś wakacyjna miłość! – zaczęła mówić pełna entuzjazmu Madzia. 

- No no no, znajdziesz sobie pewnie jakiegoś przystojnego górala! – wtrąciła Inga.

- Czy dla was nie ma czegoś takiego jak normalny wyjazd w góry z mamą i ojczymem? Od razu muszę sobie szukać chłopaka? Mam zamiar odpoczywać i chodzić po górach. A poza tym to bardziej jaram się tym co czeka mnie po powrocie!

- Tak, tak wiemy… - mruknęła Inga – tylko nie zaczynaj znowu nawijać o skokach okej? Wiesz, że i tak nic z tego nie rozumiemy.

- No ale same powiedzcie! Czy to nie jest najszczęśliwszy możliwy zbieg okoliczności?! Wracam z gór trzydziestego pierwszego lipca, a pierwszego i drugiego mamy LGP w Wiśle! No i powiedzcie, czy to nie jest genialne? – mówiłam pełna entuzjazmu, nie mogłam sobie wymarzyć lepszych osiemnastych urodzin. Dziękowałam Bogu że urodziłam się akurat pierwszego sierpnia. – W taki wyjątkowy dzień zobaczę ich wszystkich na własne oczy! Może nawet uda mi się zebrać autografy i zrobić sobie z nimi zdjęcia! Madziu dziękuję że chcesz tam ze mną pojechać! Tylko wiesz… nie obiecuję że nie zemdleję jak zobaczę Stefana albo Gregora… - i jak zwykle zaczęłam skakać ze szczęścia na samą myśl.

- Ona jest walnięta… - mruknęła Inga – że ty tam z nią wytrzymasz.

- Oj no czego się nie robi dla przyjaciółki. – powiedziała z uśmiechem.

- Dobra dziewczyny! Ja się muszę zbierać – powiedziałam.

- To ja idę z tobą – powiedziała Inga. 

Ubrałyśmy buty, pożegnałyśmy się z Magdą i krzyknęłyśmy „do widzenia” do mamy Madzi, która nawet nie zauważyłam kiedy weszła do domu, no ale to musiało być kilka godzin temu…

Wyszłyśmy z domu, było przyjemnie ciepło. Znowu zaczęłyśmy rozmawiać o jakichś błahych tematach. Na skrzyżowaniu pożegnałyśmy się, Inga życzyła mi udanego wyjazdu, oczywiście wspomniała też o przystojnym góralu i poszła na przystanek, miała już prostą drogę więc nie powinna się zgubić. Ja musiałam jeszcze pokonać dwie ulice aby znaleźć się pod domem. Zaczęłam myśleć o wyjeździe i o tym czy spotka mnie tam coś ciekawego. Kochałam góry, czułam się tam jak w domu i sama myśl o nich napawała mnie optymizmem. Żebym tylko nie musiała zawsze i wszędzie chodzić z mamą. Będę musiała jakoś się od nich przynajmniej czasami uwolnić. Ale z tym chyba nie powinno być problemu. Byłam już pod domem, weszłam do mieszkania. Nie było ono duże przedpokój, łazienka, salon, który zarazem był pokojem mamy i ojczyma, kuchnia i mój pokój. Nie lubiłam tu tylko jednej rzeczy, że żeby dostać się do siebie do pokoju musiałam przejść przez ich pokój. Było to uciążliwe dla mnie jak i zapewne dla nich. Na szczęście jeszcze nie spali, mama spytała jak było, powiedziałam że fajnie i pokrótce opowiedziałam jej co u dziewczyn. Zrobiłam sobie szybką kolację, zjadłam oglądając kawałek jakiegoś filmu, umyłam się i poszłam spać. Jak zwykle miałam problem aby zasnąć, miałam taką tendencję to analizowania przed snem całego minionego jak i przyszłego dnia. A jutro nie czekało mnie nic miłego - pakowanie – nigdy nie wiedziałam co zabrać i co akurat mi się przyda. Rozmyślając o tym zasnęłam. 

 ___________________________
Znalazłam trochę czasu no i jest pierwszy rozdział! Mam nadzieję że się nie zanudziliście :) Oczywiście czekam na Wasze rady i opinie w komentarzach. Mam nadzieję że u Was wszystko dobrze. A właśnie! Zapomniałabym o życzeniach! 
Kochani życzę Wam bardzo wesołych świąt w gronie rodziny. Mam nadzieję że choć ta przerwa od szkoły nie jest zbyt długa to uda Wam się znaleźć czas na odpoczynek :) 
Jeszcze raz Wesołych świąt i do następnego :D